چشمهایش

ایلاف در طبقه چهارم ساختمان ما در آزمایشگاه دوست من کار میکند چند بار أنجا دیده بودمش و در حد سلام و علیک همدیگر را می شناختیم. دوست من خیلی ازش خوشش نمی أید. چند وقت پیش از طبقه پنجم با أسانسور پایین می أمدم. در باز شد و آمد تو. روپوش سفیدی داشت مثل همیشه و شاید مثل همیشه یک خط کوچک از موهایش را از زیر روسری رنگیش بیرون گذاشته بود تا کمی زیباتر به نظر برسد. دقت نکردم.  شنیده بودم که با یکی از عراقیها که توی شهر کناری ما کار میکند ازدواج کرده. برایش خوشحال بودم خیلی خوشحال بودم. سلامی داد و سرش را پایین انداخت. نمیدانم او به چی فکر میکرد ولی من در آن لحظه به او فکر میکردم. ایلاف نزدیک چهل سالش شده است و تا همین اواخر مجرد مانده بود.  فکر میکردم حالا که ازدواج کرده شاید میتواند دخترک درونش را در دشت آروزهای قدیمی اش آزاد بگذارد که بازی کند و طعم با هم بودنُ خوشبختی و زندگی آرام را برای مدتی هم که شده بچشد. مثل بقیه، مثل خیلی های دیگه. بعدها سهراب به من گفت که یک روز ایلاف دست دو تا بچه را گرفته بود و آورده بود دانشگاه. خودش گفته بود خواهر زاده هایش هستند ولی بعدا معلوم شد که بچه های همسرش هستند. خجالت می کشبیده که بگوید.

رسیدیم طبقه سوم. در باز شد و یک دختر بلوند أمریکایی از همان ها که توی فیلم ها می بینیم با چمدانش وارد شد. أرام بود و لبخندی حاکی از أرامش به لبش بود. حالا همه  توی یک آسانسور بودیم و می رفتیم سمت طبقه اول. توی این فاصله به این فکر میکردم که با اینکه دنیای بیرونی ما به ظاهر یکی است اما هر کس از دریچه چشهایش یک جوری می بیندش، هر کس یک جوری تجربه اش میکند. برای برخی خیلی سر راست است و هزاران انتخاب جلوی پایشان است. برای بعضی دیگر انتخاب ها محدود است و  بیشتر اوقات هم لقمه تلخی از ملقمه زمان- مکان نصیبشان می شود. 

رسیدیم به مقصذ همه از هم جدا شدیم و هر کس راهش را گرفت و رفت. 

از قامت ناساز و بی اندام ما - طنزی در مورد ناهمگونی اجتماع ما

خدا حفظش کند یک دبیر اجتماعی داشتیم دوران دبیرستان که این درس را برای ما خیلی جذاب درس میداد. یکبار سر کلاس مثالی زد تا معیاری بدهد برای تشخیص ارزش ها. گفت مثلا حجاب همچنان در جامعه ما یک هنجار و ارزش است. هرکی میگه نه ببینید حاضره فردا مامانشو بی حجاب بیاره بیرون همه بهش نگاه کنن. من و شما هم با همین معیار ساده و نادقیق میتوانیم میزان پایبندی جامعه را به آنچه که ارزش میپنداریم بسنجیم. 

حالا با این مقدمه اجازه بدهید برای چند لحظه ای نقش های افراد را در مطلب خودم عوض کنم. البته کلا شما خیلی جدی نگیرید یک جاهایی هم حرف ها برای انبساط خاطر است. طنز است دیگر، مطلب در مورد فلسفه اخلاق و علوم اجتماعی که نمی نویسیم. 

آخر الزمان شده و خانمها و آقایان کاملا جایشان عوض شده و علیا مخدرات مقدرات امور را در دست گرفته اند. البته شکر خدا شکر خدا همچنان بی حجابی و بد حجابی در کنار سایر چیز ها مثل دروغ گفتن، تهمت زدن، خشونت با همسر، از کار کم گذاشتن، لای بسته هزاری دویستی رد کردن، تبعیض قومیتی، جنسیتی، اجتماعی و هزار تا کوفت دیگه یک ضد ارزش حساب میشود. حالا بددهنی و بی اخلاقی هم کنارش بگذارید گرچه ما خودمان اعصابمان خورد است ممکن است یک جاهایی خیلی رعایت نکنیم. 

قربونش برم از وقتی این خانوم ها اومدن سرکار با اون احساسات لطیفشون مملکت رو گل و بلبل کردن. گشت محبت تو خیابونا میگرده و هر مردی رو که به زنش از گل کمتر میگه میگیره و فیزیکی ارشاد میکنه. مردا حق ندارن هرچی از دهنشون میاد بگن و خدا نکرده زبونم لال دست رو زنشون بلند کنن. چرا که این کارها بنیان خانواده رو از هم می پاچه (ببخشید می پاشه). البته دشمن هم دست خالی ننشسته و با نمایش فیلم هایی مثل ترمیناتور شونصد قصد در نیفیوذ و تهاجم فرهنگی داره.  شبکه های ماهواره ای هم مدام مصاحبه با مردانی را پخش میکنن که میگن: "بابا تو این مملکت آزادی نداریم. من مرد وقتی عصبانی میشم میخوام پدر و داآش یارو رو بیارم جلو چشش اختیار دهن خودمونم نداریم به مولا. مجلسم که اخیرا تصویب کرده که آقایون چون نون بیار خونه ان نمیخواد درس بخونن همون برن کار کنن بیتره. میگن اینا با ورود به دانشگاها چیزی جز خشونت و بددهنی با خودشون نمیارن اگرم میخوان درس بخونن باید سیبیلاشون رو بزنن همینی که هه. آقا مملکته که داریم" البته این بر خلاف واقعیات جامعه است چرا که درصد زیادی از مردان روحیه پروانه ای دارن.

یک چیز دیگر هم که خیلی خوب است مبارزه با دروغ و تهمت است. کلا در ممکلت ما اگر کتره ای حرف بزنی و بدون مدرک کسی رو محکوم کنی یا آمار بدهی، در روزنامه ات را میبندند مخصوصا که به دولت وحکومت نزدیک باشی. همین اواخر خانوم جون، رییسۀ بانک مرکزی رو، از کار برکنار کردن چرا که گفته بود قیمت دلار بالا نمیره مردم خیالتون تخت تخت باشه. اما ناغافل قیمتا یه نمور بالا رفته بود و خانوم جون به جرم به خطر انداختن امنیت ملی دستگیر شده بود و الان تو زندانه و خودش اعلام کرده که وضعیت زندان خیلی خوبه و ایشون دارن از نظر روحی خودشون رو آماده میکنن که تا بیست روز آینده اعتراف کنن. البته حاج خانوم یکی از شخصیت های مهم مملکتی اعلام کرده که از همین الان خانم جون هر چی در مورد خودش بگه قبوله ولی در مورد دیگران نه و این از نظر عقل و شرع و کلا هر آدم باشعوری خیلی واضح هست که آدم وقتی ازش تو زندان پذیرایی میشه  به خودش میاد. چرا که تا قبل از این با نگاه مردانه به موضوعات نگاه میکرده و حالا فرصتی شده تا دنیا رو پروانه ای ببینه، یعنی اون جوری که واقعا هست. البته نه هر واقعیتی و به قول خواهر لنینوس وای به حال واقعیت هایی که با تئوری ها پروانه ای ما مطابق نباشند.

البته خوب همیشه که همه چی ایدآل نیست. بعضی وقتها هم یک پاره ای مشکلات بوجود میاد. مثلا همین اواخر که منیژه و منیره می خواستند کاندیدای شورای شهر بشوند یک اتفاقاتی هم افتاد ولی خوب کلا مردم ما در طول تاریخ نشان داده اند که بسیار مردم با اخلاق و فهیمی هستند و از مسئولین به هیچ وجه در این موارد منفی تاثیر نمی گیرن. خوب بنده لاجرم باید برم یک کم بگردم ببینم در کجا و به کی نشون دادن این مطلب رو ولی باور کنید خودم با گوشای خودم شنیدم. القصه بک مناظره ای شد بین ابن دو بانو که منیره خانم با اهداء درود و سلام به مؤمنین و مؤمنات در اقصا نقاط کائنات حرفاشو شروع کرد. متاسفانه بر خلاف هنجارهای جامعه منیره خانم در حین صحبت فوکول موهاش بیرون بود و یک ماتیک مختصری هم روی اون یک کیلو آرایشش زده بود و وسط حرفاش هم جای شما خالی بلند شد و یک قر کمری هم داد، مردم هم البته در بیرون خیلی ناراحت بودند و با شعار "حالا بتکون،  حالا بتکون، .... آآآآآآ.....ه" اعتراض خود را نشون دادند. القصه منیژه هم دست خالی ننشست و از فردا کارزار این دو شروع شد. 

البته ما مردم بسیار فهیمی داریم. ولی خوب معصوم که نیستن. منیژه چی ها به منیره چی ها می پریدند و البته یک سری بد حجابی هایی هم در این میان اتفاق افتاد ولی خوب خوشبختانه با تمامی دروغ ها وتهمت ها مقابله شد و تمامی اینها به نحوی بود که روابط همچنان پروانه ای بماند و از خشونت به شدت پرهیز شد. بعد از آن همه چی آرام شدوند. و مردم به سر کارهای خود برگشتند و دوباره مهر و عاطفه رو طبق طبق با هم تقسیم کردند. 

در همین راستا، همین اواخر هم یک نماینده مجلسی گفته بود که مردم باید پاشند با سطل آب ببرن دریاچه ارومیه تا خشک نشود و نمایندگان مجلس هم از سر احساس زار زار گریه کرده بودند. بله این است مجلس میهن پرست و وظیفه شناس. بله این است مجلس ما که در آن بررسی طرح امکان دو تا شدن شلوار مردان هم رای نیاورده بود چرا که بنیان خانواده رو متزلزل میکند و باعث میشود که دختران ما دچار انحراف شوند.